Straatmeubilair

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Straatmeubilair Damrak en Rokin door Alexander Schabracq en Tom Postma, 1991

 

 

Vorm en kleur

 

'Men schrikt als een lantaarnpaal zomaar een vorm heeft', zegt Postma. 'Wij zijn niet brutaal, maar eigenzinnig', zegt Schabracq. Schabracq en Postma zijn geen ontwerpers, maar kunstenaars. De dienst Ruimtelijke Ordening was volgens Postma voor het ontwerpen van het straatmeubilair op het Damrak bewust op zoek naar kunstenaars. Men was bevreesd voor een zekere neutraliteit als de opdracht aan een ontwerper zou worden gegeven,' zegt Schabracq. Postma: 'Kunstenaars kunnen de straat een expressief, eigen karakter geven. Wij willen niet dat alles bij elkaar past, zeker niet in een stad. Hier bepaalt het leven de kleur. Reclame's, auto's. Als die mogen opvallen, waarom moet het straatmeubilair dan een schutkleur hebben?', vraagt Schabracq. Postma: 'De vorm van de lantaarnpalen verdraagt geen laf kleurtje.'

 

De heren vullen elkaar inzake het straatmeubilair zo goed aan dat ze achter elkaar te citeren zijn. Postma: 'Het functionalisme is na de Tweede Wereldoorlog tot norm verheven.' Schabracq: 'Met als gevolg dat de winkelstraat van Eindhoven niet meer verschilt van de winkelstraat in Enschede.' Postma: 'Men had het Damrak eigenlijk al een beetje afgeschreven. De patatcultuur mocht er haar gang gaan.

 

 

                          

 

 

 

Respect voor historie

 

Wij hebben ervoor gezorgd dat men weer kan zien dat het Damrak een van de weinige monumentale boulevards van Nederland is.' Schabracq: 'Als je door een straat loopt die speciaal is vormgegeven, beleef je die straat anders. Ik wil mensen zich op hun gemak laten voelen.' Postma: 'Wij werken in een traditie die ouder is dan het functionalisme.' Hij noemt Leonardo da Vinci en Berlage. Postma: 'Het silhouet van de palen is klassiek. Wij hebben respect voor de historie.' Schabracq: 'In de lantaarnpalen zijn verwijzingen naar vormen van grote twintigste-eeuwse kunstenaars te zien.

 

De drie kruisen onder aan de kleine paal verwijzen naar het wapen van Amsterdam, maar ook naar de eindeloze kolom van Brancusi. De organische vormen van Jean Arp en de opgestapelde dozen van Carel Visser zijn eveneens in onze palen terug te vinden.' Postma: 'Maar we hebben ook onze eigen handtekening gezet.' Schabracq vindt in het principe van de stapeling overeenkomst met zijn eigen werk: stapelt hij samen met Postma kubussen, cilinders en bollen, in zijn eentje stapelt hij voorwerpen.

(citaten uit de NRC, 14 februari 1992)

 

 

 

                   

 

 

 

 


 

Technisch afgeschreven

 

Uit een publicatie van het Stadsdeelbestuur oktober 2007:

 

D66-notitie getiteld: “Wat doen we met de lantaarns van Schrabaque” .

 

Bij de herinrichting van de eerste fase van de stadshartlus in 1991, te weten het Damrak, is gekozen voor een

ontwerpopvatting die inhield dat utilitaire objecten in de openbare ruimte vormgegeven werden als uitingen

van toegepaste kunst. Dat heeft geleid tot een lijn van straatmeubilair langs Damrak en later Rokin (en in een

eerdere fase op de Nieuwmarkt), die is ontworpen door de kunstenaars Alexander Schabracq en Tom

Postma.

 

Als de Noord/Zuidlijn wordt opgeleverd, naar verwachting in 2013, is het straatmeubilair technisch

afgeschreven. Bij de herinrichting zal voor een andere stijl van inrichten worden gekozen, namelijk een die

geënt zal zijn op de principes van het Handboek Inrichting Openbare Ruimte. Dat wil zeggen dat het

bestaande straatmeubilair van Damrak en Rokin zal verdwijnen.

 

In de vorige periode heeft de toenmalige wethouder Inrichting Openbare Ruimte tijdens een

portefeuillehoudersoverleg het straatmeubilair aangeboden aan andere stadsdelen. Daarop is geen reactie

gekomen. Er is links en rechts gepolst of er belangstelling voor het straatmeubilair is, tot aan de Efteling aan toe.

Ook daar is geen belangstelling getoond. Hiermee is voor het dagelijks bestuur het maximale gedaan.

 

Het staat de fractie van D66 vrij om iedere actie te ondernemem, bij het Parool, via een veiling, op

Marktplaats.nl, of welk ander idee dan ook volgend, om een gepaste plaats voor het straatmeubilair te vinden.

 

 


 

Nieuwmarkt

 

 

                

 

 

 

 

                          

 

 

 


 

Alexander Schabracq (1957)

 

Hoewel zijn naam visioenen van verre oorden oproept, is de kunstenaar Alexander Schabracq een geboren Nederlander (Amsterdam). Maar ook zijn ruimtelijke objecten roepen exotische zinnebeelden op: kleurige totempalen, bakens, vreemde wezens. En dat is wel in lijn met zijn artistieke afkomst: Schabracq laat zich inspireren door surrealisme en primitieve, niet-westerse kunst. Hij is gelauwerd als exponent van de postmodernistische beweging en maakt assemblages met wonderlijke ongerijmde combinaties, gebruikt ook vaak neon.

 

De toeschouwer ontwaart hoe Schabracq allerlei alledaagse materialen verwerkt, zoals lampen, fietskettingen, flessen, veren, mandjes, touw. Alles gevonden en verzameld, ogenschijnlijk toevallig in één geheel geconstrueerd tot een resultaat dat altijd nieuw, verrassend, grensverleggend is. Want wie Schabracq ontdekt, ervaart hoe zijn werk zelfstandigheid verkrijgt in haast herkenbare objecten, een bijzondere synthese.

 

Info Schabracq

 

 

 

Tom Postma (1952)

 

www.tompostma.nl

 

 


 

Damrak, Rokin, Nieuwmarkt

 

Foto’s: februari 2006, april 2010

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Centrum