|
Theo Thyssen
Theo
Thijssen door Fred Carasso, 1947 De plaquette aan de school op nummer 157 is afkomstig van de in 1986 gesloopte Theo Thijssenschool uit de Westerstraat (tussen de Lijnbaansgracht en de Tweede Anjeliersdwarsstraat). De plaquette raakte zoek maar werd na twee jaar hervonden en aangebracht in de gevel van de nieuwe Theo Thijssenschool in de Anjeliersstraat. Op de gevelsteen staat: ‘Het natuurlijk vermogen van de mens is lief te hebben’, de lijfspreuk van Thijssen. Theo Thijssen (1879-1943) Thijssen is van 1898 tot 1921 onderwijzer geweest op diverse openbare lagere scholen in Amsterdam. Hij had veel aandacht voor de leerling als individu - destijds een vrij nieuw inzicht. Maar tegelijk bleef hij de klas als sociale eenheid heel belangrijk vinden. Een echte onderwijsvernieuwer was hij niet maar hij maakte naam als ontmaskeraar van al te theoretische lesmethoden. Hij pleitte voor meer respect voor de praktijkkennis van de gewone klasseonderwijzer. In 1905 richtte hij samen met kweekschoolvriend Piet Bol het blad De Nieuwe School op, waarin hij veel kritische artikelen over onderwijsmethoden, leerboekjes en kinderboeken schreef. Ook schreef hij in dit blad al een paar fragmenten over de fantasierijke jongen Kees, die hij later zou uitwerken tot zijn beroemdste roman ‘Kees de jongen’ (1923). Hoewel Thijssen altijd heeft volgehouden dat Kees de Jongen fictie was, lijken toch veel van zijn jeugdherinneringen in dit boek verwerkt.
Fred Carasso (1899-1969) Carasso ontvluchtte in 1922 zijn vaderland Italië voor het fascisme van Mussolini en vestigde zich in 1934 in Amsterdam. Na de oorlog werd Carasso bekend als maker van het Koopvaardijmonument in Rotterdam en als hoogleraar aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Hij speelde een belangrijke rol bij de introductie van de internationale, moderne beeldhouwkunst in Nederland. Anjeliersstraat Foto: juli 2006
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden
in Amsterdam Centrum |
