Twee beelden

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Twee beelden door Elisabet Stienstra, 1995

 

 

Elisabet Stienstra heeft twee vrouwenfiguren ontworpen die op het dak van de voormalige Wingerdschool zijn geplaatst. Het gebouw was oorspronkelijk onderdeel van het Rosaklooster en is een monument uit de jaren twintig in de stijl van de Amsterdamse School. Het herbergt sinds 1995 een aantal bedrijven.

De Amsterdams School kenmerkt zich o.a  door de integratie van beeldhouwwerk in de architectuur, in die zin passen de beelden op het gebouw. Omdat de beelden ieder aan één zijde van het gebouw zijn geplaatst benadrukken ze de architectonische symmetrie.

 

 

 

 

De buurt wilde het liefst een fontein

 

In Amsterdam-Noord sieren sinds zaterdag (21-10-95) twee engelbewaarders het dak van de kunstuitleen. De buurt had liever een fonteintje. Want als het om kunst gaat, dan willen de bewoners meepraten. Gemeentebesturen èn kunstenaars doen er goed aan naar de stem des volks te laten meewegen, want de emoties willen nog wel eens zo hoog oplopen dat de buurt zelf een beeld verwijdert. Maar kunst en inspraak, verdragen die twee elkaar wel?

 

Soms komen de buurtbewoners zelf met een voorstel. Meestal gaat het dan om het herdenken van een belangwekkend persoon die een borstbeeld verdient. In veel gemeenten is een verordening van kracht die de inspraak regelt wanneer zaken spelen die de directe woonomgeving van mensen raken.

 

Dat wekt soms te hoge verwachtingen bij de buurt, zo bleek op het Caritas-terrein in Amsterdam-Noord. Terwijl de buurt koos voor een fontein en de gezelligheid, sieren nu twee goudkleurige vrouwelijke engelbewaarders het dak van de kunstuitleen. Afgelopen zaterdag werden de beeldjes onthuld. Maryan Geluk van het Amsterdamse Fonds voor de Kunst: “Het is onze taak met een voorstel voor een kunstenaar te komen. De bewoners verwachten dat ook van ons. Met als gevolg dat de buurt vaak denkt dat wij niet voor verder overleg openstaan.”

 

 

 

 

 

De keuze van het Fonds viel op Elisabet Stienstra. Zij registreerde veel weerstand in de buurt. “De mensen voelden zich verantwoordelijk voor hun omgeving en wilden niet met iets opgezadeld worden. Natuurlijk was dat wel lastig, maar inspraak kan inteelt voorkomen en verfrissend werken. Zeker als de bewoners weten waar zij het over hebben. Na een gesprek sloeg de stemming om. Gelukkig kunnen de mensen zich nu met de beelden identificeren.”

 

Els Witte van het buurtcomité benadrukt dat het kunstwerk als zodanig nooit kritiek van het comité heeft gekregen. “De manier waarop, díe frustreerde. Ik kreeg de indruk dat de inspraak alleen was georganiseerd om aan de formele criteria te voldoen. Vaak moesten wij bijvoorbeeld zelf achter de informatie aan of bleken er meer stappen genomen dan wij wisten.”

 

Maar als de eerste signalen uit de buurt waren gehonoreerd, hadden de beelden er nu niet gestaan. En daar is Amsterdam-Noord geen uitzondering in. Volgens Maryan Geluk, adviseur bij het Amsterdamse Fonds voor de Kunst, stuit ongeveer vijftig procent van alle projecten aanvankelijk op weerstand uit de buurt. “De gedachte aan een referendum over plaatsing is mij dan ook een gruwel.”  Aan de andere kant is het onverstandig om de kunstwerken de buurtbewoners op te dringen. Zonder draagvlak kan kunst niet gedijen. De buurtbewoners zijn immers degenen die er iedere dag tegenaan kijken.

 

(citaten uit Trouw 28 oktober 1995)

 

 

 

 

 


 

Elisabet Stienstra (1967)

 

Sculpturen van Stienstra zijn vaak een collage van delen, zo zijn deze vrouwen slechts opgebouwd uit ledematen, hoofd en borsten maar de gestalten ogen compleet. In haar beginperiode maakte Stienstra abstracte beelden maar ze vond later haar inspiratie in Italië in de Renaissance. Ze onderzoekt de anatomie van de emotie, een emotie die tot uitdrukking komt in de weergave van pezen, spieren en houding. 

 

Elisabet_Stienstra in Wikipedia            www.elisabetstienstra.com

 

 

                      

 

 

Voor de twee vrouwenbeelden is onmiskenbaar inspiratie gevonden bij de Iers / Engelse beeldhouwer Frederick Edward McWilliam (1909-1992). Hij maakte bovenstaand beeld ‘Kneeling Woman’ in 1947. Het staat in de Dean Gallery in Edinburgh. Hij maakte het in zijn surrealistische periode. Toen het in 1948 voor het eerst tentoongesteld werd, veroorzaakte het opschudding. De politie probeerde het zelfs te verwijderen.

 

 

       

 

 

 

 


 

Buiksloterweg, achterkant van een gebouw aan de Wingerdweg, Amsterdam Noord

 

Foto’s: december 2006

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Noord