Arthur van Schendel
Borstbeeld van Arthur van Schendel door Jobs
Wertheim, 1952 Onthulling in
1952 door wethouder de Roos in aanwezigheid van de familie van de schrijver.
Van links naar rechts de volwassenen: zoon Dr A.F.E.
van Schendel, weduwe Annie van Schendel - de Boers en de wethouder;
op de voorgrond de kleinkinderen Corinna, Arthur en Elie. (met dank aan
kleinzoon Arthur van Schendel (foto:
Beeldbank Amsterdam).
Museum Beelden aan Zee heeft de gipsen versie in de collectie Schroot Op 5 maart 1952 werd het bronzen portret van Arthur van Schendel geplaatst aan het Leidsebosje (Oud-West). In 1981 verdween ‘Van Schendel’ spoorloos, tot het beeld in 1982 opdook bij een schroothandelaar in Utrecht. Sinds juli 1983 staat het stevig verankerde borstbeeld weer in het plantsoen. Oprukkende neringen hebben hem inmiddels in een hoek gedrukt. Arthur van Schendel (1874 – 1946) Van Schendel is een van de belangrijkste prozaschrijvers
van de eerste helft van de twintigste eeuw. Hij debuteerde in 1896 met het
verhaal Drogon, maar maakte vooral naam met de neo-romantische werken Een
zwerver verliefd (1904) en Een zwerver verdwaald (1907) waarin de
eenzame Tamalone zich op symbolistische wijze met vele gestalten en
levensvragen geconfronteerd ziet. Het hoogtepunt van zijn literaire werk lag in de jaren
dertig. "Het fregatschip Johanna Maria" (1930) gaat over zeilmaker
Jacob Brouwer die erg gehecht raakt aan het schip waarvan hij de eerste vaart
meemaakt. Ook "Een Hollands drama" (1935) wordt tot zijn beste
boeken gerekend. In het qua opzet
modernistische 'De wereld een dansfeest' (1938) ziet de lezer de dansers
Daniël en Marion door de ogen van allerlei kennissen, waardoor het beeld wel
geschakeerd, maar nooit definitief is. Het ging Van Schendel niet zo zeer om de psychologische
uitbeelding van de hoofdpersonen. De sociale positie vond Arthur belangrijker.
Hij beschreef een droomwereld, waarin weemoed en eenzaamheid een grote rol
spelen. In 1947 werd hem postuum de P.C. Hooftprijs toegekend voor
zijn hele oeuvre. Jobs
Wertheim (1898-1977) Johannes Gustaaf
Werthelm werd op 4 maart 1898 geboren te Amsterdam. Hij was
voorbestemd om in het bankwezen te gaan. Voor zijn bankopleiding komt hij in
Duitsland terecht en neemt beeldhouwlessen van Oppler in Berlijn. Wertheim
wint in 1926 de Prix de Rome voor beeldhouwkunst. Hij verlaat het bankwezen
en gaat verder beeldhouwen in Frankrijk en Italie en keert in 1931 terug naar
Amsterdam. Hij woonde en werkte in Amsterdam, Florence, Rome, en
Parijs en vanaf 1946 in Laren (N.H.). Hij was beeldhouwer en tekenaar van
portretten, kleine naakten, enkele bijbelse figuren en monumenten. Hij kreeg
vele portretopdrachten. In 1960 heeft hij Openbaar kunstbezit opgericht, op de
radio en in een losbladige verzameling reproducties werd gepoogd de
esthetische inzichten van het volk te ontwikkelen. Hij wilde een zo breed mogelijk publiek
vertrouwd maken met de beeldende kunst. Meneer van
Schendel ondersteunt een plastic bierbeker, een restant van koninginnedag
2006 Leidsebosje, Amsterdam-W Foto: april 2006 en juli 2010 Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden
in Amsterdam West Monumenten
in Amsterdam: Portretten |