Flora

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Flora of de Lente door Fred Carasso, 1941

 

 

De godin Flora houdt een bloemenslinger vast, gedrapeerd rond haar schouders.

 

Het beeld, gemaakt in opdracht van de gemeente Amsterdam, werd geplaatst in het toenmalige Zuiderpark (Wielingenstraat). In 1961 werd het verwijderd vanwege werkzaamheden voor de nieuwe RAI, het belandde op de gemeentewerf. Na aandringen van de familie en wethouder Han Lammers werd het later, met nieuwe sokkel, in het Beatrixpark geplaatst.

 

 

 


 

Frederico Carasso (1899-1969)

 

Carasso ontvluchtte in 1922 zijn vaderland Italië voor het fascisme van Mussolini en vestigde zich in 1934 in Amsterdam. Na de oorlog werd Carasso bekend als maker van het Koopvaardijmonument in Rotterdam en als hoogleraar aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Hij speelde een belangrijke rol bij de introductie van de internationale, moderne beeldhouwkunst in Nederland.

 

 

 

                          

 

 

Nagedachtenis

 

V. P. S. Esser

 

Eigenlijk is zijn hele beeldhouwersleven een grote improvisatie geweest op het thema “de menselijke figuur”, de mens stond centraal in zijn leven. Als wezen om te beminnen, als tegenstander om mee te argumenteren, als vorm om mee te spelen en te improviseren. En dan wel voornamelijk de vrouwelijke verschijningsvorm.

 

Zijn vroege beelden, nijgende, schrijdende, hurkende en zittende vrouwen, verkeren als in een dagdroom. Ze zijn nobel en mild en nergens klein. Je voelt dat voor Carasso de begrippen “chaleureux” en “genereux” woorden die hij zo graag bezigde, levende inhoud hadden. Deze vroege vrouwenbeelden in steen en brons zijn vol van ongecompliceerde kracht en sensualiteit, waarbij het compositorische spel van beweging en tegenbeweging volgens muzikale golvende lijnen verloopt.

Zijn latere beelden ontwikkelden zich tot steeds “vrijer improvisaties”. Al zijn de vormen nog wel ontleend aan het menselijk lichaam, de werkelijkheid werd hoe langer hoe meer “weg geabstraheerd”, totdat in de beelden van de laatste jaren zijn vrouwen absoluut vrije plastische composities werden. De door hem zo beminde werkelijkheid van borst, buik en dij, naar eigen hand gezet, “des formes pures”. Vormen, nu niet meer als vroeger mediterraan en harmonieus, maar agressief en soms getourmenteerd de ruimte instotend.

 

Maar wat een kostelijke objecten werden de besten onder deze beelden, om in de handen te nemen en koesterend rond te draaien, De ontwikkeling van zijn arcadische vrouwen die slechts hun eigen lijfelijkheid tot uitdrukking brachten tot zijn laatste “vrouwdingen”, waarbij de vorm doel in zichzelf was, verliep logisch en onherroepelijk want Carasso was een bijzonder gaaf mens zonder enige krampachtigheid.

 

Wikipedia: Carasso

 

www.carasso.nl

 

 

 

                   

 

 

 


 

Beatrixpark

 

Foto’s: februari 2008

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Zuid