|
Begijn
Begijn door Margaretha de Goede-Taal, ofwel Gré Taal, 1974 Met het beeld worden de begijnen geëerd die op het Begijnhof woonden.
Begijnen waren religieuze leken, de vrouwen hadden geen kloostergelofte afgelegd, maar wel de belofte kuis (zij waren ongehuwd) en gehoorzaam een godsdienstig leven te leiden. Maar ieder moment konden zij dit leven achter zich laten en huwen. De Begijnhof is in de 14e eeuw gesticht, in 1971 overleed de laatste Begijn. Sindsdien is de Begijnhof geen ‘Begijnhof’ meer in de letterlijke betekenis van het woord.
Laatste der Begijnen Op 23 mei 1971 overleed de laatst overgebleven Begijn op de Begijnhof, zuster Antonia op de leeftijd van 84 jaar. Drie jaar later werd als eerbetoon aan alle Begijnen van Amsterdam het beeld onthuld door Mej. Fichtner die toen 41 jaar op het Begijnhof woonde.
Gré Taal (1936) Er zijn weinig gegevens te vinden over de kunstenares Margartha Taal. Margaretha de Goede-Taal woont met echtgenoot beeldhouwer David de Goede al decennia in Amsterdam. Van de beeldhouwster staat een bronzen zeeleeuw in Slotervaart (1982) en de sculptuur ‘Schouwend meisje’ in Amstelveen. Op de tentoonstelling ‘Vorm van Leven’ in het Singer museum in Laren, 1969 was David de Goede vertegenwoordigd met een staande man met lam op de schouders en Margaretha de Goede-Taal met een penning of plakaat met een portret en profil en de tekst Nol.
Ansichtkaarten ca 1903 ca 1920 ca 1950 Begijnhof, Amsterdam Centrum Foto’s: juli 2010
Startpagina buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden
in Amsterdam Centrum |
