De verdwenen boer

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De verdwenen boer door Karel Gomes, 2005

 

 

Annexatie

 

Amsterdam groeide en groeide vorige eeuw. Om de expansie op te vangen, annexeerde de hoofdstad omliggende dorpen en bouwde hun weilanden vol. Ook de gemeente Sloten onderging dit lot toen de stad in 1921 de gronden inlijfde. Om te kunnen bouwen werden de boeren, die al generaties op hun landerijen boerden, uitgekocht of onteigend. Ze werden gedwongen te verhuizen. Er hebben zich drama’s afgespeeld, boeren probeerden met hooivorken hun vertrek te verijdelen en boerengezinnen kwamen drie hoog achter in de stad terecht.

 

Kinderen en kleinkinderen van deze families die de verdrijving hadden meegemaakt of er uit de eerste hand over hoorden verhalen, namen het initiatief om een standbeeld op te richten voor de verdreven boeren.

 

 

 

 

 

 

Diefstal

 

Uit een artikel uit 2005 in Westerpost:

 

Het zit Nellie Salentijn-van den Broek na al die jaren nog altijd dwars. Haar geboortehuis, boerderij Meerzorg, was de grootste boerderij in de Sloterdijkermeerpolder en stond midden in wat tegenwoordig de Sloterplas is, aan het eind van een tweehonderdvijftig meter lange oprijlaan. Twee generaties Van den Broek hebben er geboerd. Eerst vader Dirk en zijn vrouw Neeltje. Vanaf 1933, het jaar dat Dirk overleed, hun jongste zoon Sam.

 

Het land werd opgeëist door de gemeente om aldaar de tuinsteden volgens het Algemeen Uitbreidingsplan te bouwen. Het zand van de Sloterdijkermeerpolder werd gebruikt om de westelijke gebieden op te hogen en zou de huidige Sloterplas achterlaten. Niet zo lang na de Tweede Wereldoorlog werd het bedrijf van de familie Van den Broek onteigend. Dochter Nellie Salentijn-van den Broek, de zus van Sam, is nu 101 jaar oud. Als ze terugdenkt aan wat er toen is gebeurd, kan ze zich er nog over opwinden. Omdat op de plaats van hun bedrijf water zou komen, kregen ze slechts 40 cent per vierkante meter vergoed. Diefstal noemt ze het.

 

 

       

 

 

 

Stichting Beeld voor de Verdwenen Boer

 

De initiatiefnemers richtten de Stichting Beeld voor de Verdwenen Boer op en zamelden geld in voor een standbeeld ter nagedachtenis. Voor een beeld van een boerenechtpaar, symbool voor een nooit verdwenen verdriet. De stadsdeelvoorzitter regelde een derde van het benodigde bedrag.

 

Juni 2005 werd het beeld onthuld door de 101-jarige Neeltje Salentijn-van den Broek. Het stelt een echtpaar voor dat op het punt staat de koeien te gaan melken. De kunstenaar maakte het beeld aan de hand van oude foto’s.

 

De woordvoerder van de stichting: “We wilden de verdwenen boeren weer een gezicht geven. Dit is een stukje eerherstel voor onze voorouders en de andere boeren die hier duizend jaar lang gewoond en gewerkt hebben.”

 

 

 

 

 

 

tekst op de sokkel:

 

De verdwenen boer van beeldhouwer Karel Gomes

herinnert aan de boerenfamilies

die duizend jaar lang woonden en werkten in

het veenweidegebied ten westen van de

stadsrand van Amsterdam.

Nog in 1950 liep de grens tussen stad en platteland

ongeveer hier. In de tweede helft van

de twintigste eeuw schoot hij door tot aan

de ringvaart van de Haarlemmermeer.

 

 

 

 


 

Karel Gomes (1930-2016)

 

 

Wikipedia

 

 

 

 

als het beeld frontaal bekeken wordt, gaat de boerin volkomen schuil achter haar man

 

 

 

 

                    

 

 

 

 


 

Molenwerf, Sloterdijk

 

Foto’s:  juni 2010

 

 

Startpagina

 

Buitenbeelden in Amsterdam West