A’damant 

 

 

 

 

                                 2006

 

 

 

 

 

A’damant  van Joost van Santen, 1985

 

 

Diamantstad

 

Het object A’damant werd in 1985 door Joost van Santen ontworpen ter gelegenheid van het feit dat Amsterdam vier eeuwen diamantstad is. “Eigenlijk is Amsterdam vanuit het oude centrum gezien een vijfhoek” zegt hij. “Een oude kern met vijf vingers. Weinig mensen weten dat, maar het is wel iets om trots op te zijn. Je hebt het havengebied, de westelijke tuinsteden, Buitenveldert/Amstelveen, de Bijlmer en Amsterdam-Noord. En tussen elke uitbreiding, waar toch de ideeën van beroemde bestuurders als De Miranda en Wibaut achter zitten, is een groengebied gepland. Dat vormde de basis van mijn ontwerp.”

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                   2010

 

 

Van Santen ontwierp een vijf meter hoge, vijfhoekige piramide van dik staal waarvan de punten zich bovenin openen. Als een bloem in de zon. Daarachter: pantserglas, eveneens vijfhoekig, drie lagen dik en met holografische folie ertussen. Dat is een doorzichtig materiaal dat slechts door toevoeging van licht prachtige kleuren in fraaie vorm naar buiten laat schitteren. Als een diamant. Vooral ’s avonds is dit een adembenemend gezicht.

 

De naam A’damant koos van Santen met dank aan een vriendin. Adamant is in het Nederlands een dichterlijk woord voor diamant. En komt in vele talen terug. En met de toevoeging van de apostrof, die in het kunstwerk door een diamant is vervangen, legde hij de relatie met Amsterdam.

 

(een huis-aan-huisblad 8 januari 1986)

 

 


 

Schroothoop

 

A'damant van Joost van Santen staat een beetje weggedrukt tussen de bomen van het Leidsebosje en moet, ook omdat het een tijdelijk kunstwerk zou zijn, derhalve retour kunstenaar. Maar Van Santen zou niet weten wat hij ermee moet. ''Dan nog liever naar de schroothoop.''

 

Het kunstwerk was in 1985 een initiatief van de 'stadsilluminatiecommissie', die uit geldgebrek aanklopte bij de Diamant Foundation Amsterdam. Van Santen: ''De diamantairs waren bereid het beeld te sponsoren, mits het op een centrale plek zou komen te staan, zodat het als reclameobject voor toeristen kon dienen.''

 

 

 

 

 

 

Afgesproken werd dat A'damant na een paar jaar naar het Mr Visserplein zou verhuizen, maar vanwege de nieuwbouw van de Hogeschool voor de Kunsten was daar geen ruimte meer. Op het Leidsebosje was ondertussen een trambaan geprojecteerd. Van Santen vond even verderop een alternatieve plek, maar wat het fonds betreft is het nu welletjes geweest: 'Het kunstwerk verstoort het groene karakter van het Leidsebosje en de andere, bescheiden beelden die wel goed geplaatst zijn'.

 

Van Santen: ''Ik ben het met het fonds eens dat het niet de meest ideale plaats is; het heeft eigenlijk meer ruimte nodig. Maar ik hoef het niet terug. Als ik een beeld heb gemaakt, ben ik ermee klaar. Laat de gemeente zelf maar een andere plek gaan zoeken, bij voorbeeld op de uitvalsweg bij de Jan van Galenstraat. Maar dan wel met een andere verlichting, die overdag kan worden uitgeschakeld. Als dat niet kan, moet het maar naar de schroothoop. Ik heb er afstand van genomen.''

 

(het Parool, 30 maart 1996, Passage uit het artikel: Uitgebeeld)

 

 

 

 

                                                                                                                                                                                       2006

 

 


 

Verwaarlozing

 

(…) Kunstenaar Joost van Santen zegt (…)  “Het kost me heel veel tijd en energie om voor elkaar te krijgen dat mijn kunstwerken er in de openbare ruimte zo uitzien als ik wil.” Van Santen heeft verschillende beelden gemaakt die in Amsterdam staan, waaronder het lichtobject  'Adamant', dat meerdere keren van plek is veranderd. “Ik maak nooit afspraken met opdrachtgevers over mijn werk. Ik geloof in het Auteursrecht en in de redelijkheid. Ik heb ook nog nooit geprocedeerd, maar ik zit wel hard achter de tekortkomingen aan. Een aantal jaren terug is het lichtobject weggehaald omdat de plek verbouwd moest worden en voor mijn werk zou een andere plaats gezocht worden. Dit lukte de gemeente niet en ik ben dus zelf maar gaan zoeken. Nu staat de 'Adamant' er weer, maar hij is erg verwaarloosd. Het licht en het glas zijn kapot en het object is vies. De 'Adamant' is helemaal wit, dus dat ziet er niet uit als het onder de vogelpoep en graffiti zit. Ook groeien er planten tussendoor. Ik heb er een brief over naar het stadsdeel gestuurd.”

 

In Amsterdam zijn de stadsdelen afzonderlijk verantwoordelijk voor de kunstwerken. De 'Adamant' valt onder stadsdeel Oud-West. Wim de la Porte van de afdeling beheer openbare ruimte zegt dat het object zal worden schoongemaakt. Gemiddeld besteed de gemeente duizend gulden per jaar aan het onderhoud van een werk en een aantal keren per jaar worden de werken geschouwd. De la Porte: “Het ligt er aan of het werk vies is of reparatie nodig heeft.” Als er graffiti op gespoten is, valt het binnen het project 'Graffiti Fini' en wordt het binnen 24 uur schoongemaakt.

 

(Trouw  5 januari 1999, Passage uit het artikel: Kunst op straat is er niet voor eeuwig)

 

 

 

 

Zomer 2010 staat het kunstwerk er brandschoon bij

 

 

 


 

Joost van Santen (1929)

 

Joost van Santen

 

 


 

Leidsebosje

 

Foto: april 2006 en juli 2010

 

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam West