Truus Wijsmuller

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Truus Wijsmuller door Herman Janzen, 1965

 

 

 

Geertruida Wijsmuller-Meijer (1896-1978)

 

Eind jaren dertig regelde ‘Tante Truus’ Wijsmuller kindertransporten waardoor duizenden joodse kinderen uit Duitsland en Oostenrijk via Nederland overzee in veiligheid werden gebracht. Ze liet zich niet intimideren, maakte stampei als dat nodig was, paaide spoorwegbeambten met kleine presentjes en hief het glas met Duitse officieren als ze daarmee een kind in veiligheid kon brengen. Ze moest onderhandelen met Eichmann. Eichmann dacht een grap met haar uit te halen: niks onderhandelen, ze kon direct zeshonderd joodse kinderen meenemen. Met kunst- en vliegwerk kreeg Truus Wijsmuller het voor elkaar. Binnen een paar dagen bracht ze de vluchtelingetjes naar Hoek van Holland, vanwaar vijfhonderd van hen direct doorreisden naar Groot-Brittannië.

 

Hierna werden de transporten gestructureerder en werd een maximum van 150 kinderen per keer afgesproken. Een paar maal per week toog Truus naar Duitsland om ze op te halen, totdat de bezetting een einde maakte aan het grootschalige reddingswerk. Op de dag van de capitulatie wist ze nog zeshonderd kinderen via IJmuiden weg te krijgen.

 

Tijdens de bezettingsjaren zette ze haar reddingswerk grotendeels illegaal voort. Voor het Nederlandse Rode Kruis bracht zij pakketten met medicijnen, kleding en levensmiddelen naar vluchtelingenkampen in Zuid-Frankrijk. Als het even kon, nam ze joodse kinderen mee en smokkelde ze naar Vichy-Frankrijk of Spanje.

In 1942 zat ze kortstondig vast in de Euterpestraat. De Gestapo verdacht haar - terecht - van betrokkenheid bij een operatie om tientallen joden naar Zwitserland te krijgen, maar kon niets bewijzen.

 

Naarmate de oorlog vorderde, richtte Truus zich steeds meer op het organiseren van de voedselvoorziening. Ze stuurde duizenden pakketten naar kampen als Westerbork en Theresienstadt en bezorgde wekelijks eendeneieren aan rusthuizen in Amsterdam.

Tijdens de hongerwinter bleek ze van onschatbare waarde voor de ondervoede kinderen in de randstad. Ze bracht vele met schepen over het IJsselmeer naar Groningen, Friesland, Overijssel en Drenthe om aan te sterken.

Na de oorlog was zij politiek werzaam (gemeenteraadslid voor de VVD) en was zij o.a. betrokken bij de oprichting van werkplaatsen voor gehandicapten.

 

 

 

 

 

 

Moeder van 1001 kinderen

 

Een rouwadvertentie na haar overlijden: 'Moeder van 1001 kinderen, die het redden van joodse kinderen tot haar levenstaak heeft gemaakt'. Er is een biografie verschenen door Lou Vrooland: ‘Geen tijd voor tranen’.

 

Het beeld werd in 1965 onthuld in het Beatrixoord in het Oosterpark. Toen het Beatrixoord werd opgeheven nam ze het beeld mee naar huis. Na haar dood in 1978 is het herplaatst op het Bachplein.

 

                           Op de sokkel staat:

 

                           G. Wijsmuller-Meijer

                           Lid Gemeenteraad van Amsterdam

                           1945-1966

                           Bellatrix Vigilans Beatrix.

 

                           (Strijdbaar, Volhardend, Gelukbrengend)

 

 

 


 

Herman Janzen (1923-1998)

 

Herman Diederik Janzen

 

 

Wikipedia

 

 

 


 

Bachplein

 

Foto’s: oktober 2006

 

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Zuid

 

Monumenten in Amsterdam: WOII

 

Monumenten in Amsterdam: portretten