|
‘Wieken’
Zonder titel door Peter Struycken, 1989 Een kunstwerk met een onzekere
toekomst Het papierproductiebedrijf Bührmann-Tetterode vroeg ter gelegenheid van het vijfentwintigjarig bestaan Peter Struycken een kunstwerk te maken.Struycken ontwierp een werk, koos kleur en structuur dat in het oog zou springen van de voorbijsnellende automobilisten op de ringweg. De molens, zoals ze door sommigen werden genoemd – bestonden uit vier palen van 30 meter hoog, met even lange leggers schuingeplaatst op de toppen. Omdat de palen tegen de achtergrond wegvielen, leken de wieken te zweven. Stonden, wegvielen, leken, alles in de verleden tijd want sinds jaar en dag liggen de onderdelen in het gras, in 1997 werd het kunstwerk gedemonteerd.
Foto:
anoniem Argumentatie 2001 Ruim anderhalf jaar geleden ging kunstenaar Peter Struycken nog eens kijken naar zijn beeld in Amsterdam-Zuidoost. Bij aankomst op de plek bleek dat er iets grondig mis was. Als uit een omgekieperde bouwdoos lagen de onderdelen van zijn eens zo fiere constructie op het gras. Ongeloof en verbijstering sloegen om in woede. Nooit vernam Peter Struycken ook maar iets over zijn neergehaalde werk. Geen telefoontje, geen brief. Geen verklaring, geen excuus. Toen het kantoor (Bührmann-Tetterode) enkele jaren geleden van de Paalbergweg verhuisde, schonk het bedrijf het beeld aan de gemeente Amsterdam. Die is nu de eigenaar en stadsdeelraad Zuidoost zou dus moeten weten waarom het beeld nu in het gras ligt. Ambtenaren wijzen echter naar het grondbedrijf: “Het terrein wordt heringericht en wellicht dat het beeld op een andere plek moet komen te staan. Maar ja, dat kost nogal wat, dusseh …” Bij het grondbedrijf is men optimistischer: vanwege de aanleg van stadsverwarming moest het beeld drie jaar geleden tijdelijk uit de weg. Vervolgens kwamen er plannen voor herinrichting van het gebied, maar de uitvoering daarvan werd steeds uitgesteld. Nu is het scenario als volgt: na de bouwvak gaat het gebied op de schop en begin 2002 staat het beeld gewoon weer overeind. (Citaten uit Trouw
21-4-2001)
Argumentatie 2007 “We vinden het als stadsdeel belangrijk om een goed kunst- en cultuurbeleid te hebben. Kunstuitingen horen bij het leven”, luidt de conclusie van Pieter Litjens, verantwoordelijk portefeuillehouder voor onder andere het beheer van de kunstwerken in de openbare ruimte. “Wanneer een bedrijf een kunstwerk schenkt is dat natuurlijk erg leuk. Voorheen werd niet naar de exploitatie gekeken, maar die kwam dan wel op onze rekening. In vervanging en herstel zitten de meeste kosten. Daar letten we tegenwoordig meer op. We stellen technische voorwaarden aan ontwerpen en uitvoering van kunstwerken. Als overheid moet je er goed voor kunnen zorgen.” Een goed voorbeeld waar het is misgegaan noemt Litjens de zogenaamde mecanostukken die schuin op hoge palen stonden voor het kantoor van Bührmann-Tetterode, langs de A9. “Die wieken liggen sinds 1997 in het gras”, weet Litjens. “Ze vingen teveel wind en de palen waar ze op stonden, waren te rank.“ Het stadsdeel zit er intussen wel mee in z’n maag. (Citaten uit de
Echo, editie ZuidOost, 21-3-2007) Peter Struycken (1939) Struycken voelt zich geen echte beeldhouwer en zou dat ook niet willen zijn. In essentie gaat het hem niet om de vorm, zoals bij veel beeldhouwers het geval is, maar om kleur, verandering en beweging. Het lichtspel aan het plafond van het Muziektheater laat die voorkeur zien, als het werkt of aangezet is. Paalbergweg Foto’s: januari 2007
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden in
Amsterdam ZuidOost Buitenbeelden in Amsterdam: Abstractie in beeld
|
