|
Plat
door Anthony
Caro, ca 1975, uit de serie ‘Flats’ Op zichzelf staand Op de vraag of abstractie zijn ultieme doel is, antwoordde Caro: I think
the last thing I wanted to do early on is abstract sculpture. I wanted sculpture
to be something in its own right, not an illustration or representation, and
as real as talking to another person. I’m not interested in complication, but
things get more complicated and scattered, and I must simplify—it’s just a
natural progression. I’m not
against figurative sculpture. In the sixties we gained the freedom to make
abstract sculpture. I think the freedom to make abstract sculpture echoes
part of my interest—I’ve not got rules, not at all. In fact I think a lot of
abstraction can get to become sheer decoration as well as figurative.
achtergrond: Double flats, 1974 Dirigeren Caro in 1985: “Sculpture hovers between painting and
architecture… I begin to grasp how close in thinking are the worlds of the
painter, sculpture and architect.” Caro zag zichzelf
niet als een competente lasser. Hij liet het aan zijn assisten over de werken
in elkaar te zetten. Hij zwaaide als een dirigent met zijn armen om duidelijk
te maken hoe hij een en ander wilde hebben. Kraandrijvers tilden de platen in
positie onder de gezwaaide aanwijzigingen van de kunstenaar. Anthony Caro (Engeland, 1924-2013)
De drie beelden uit de ‘Flat-serie’ zijn een
(tijdelijke?) herinnering aan de grote tentoonstelling die in 2015 aan Caro gewijd was. Yorkshire
Scupture Park, Engeland Foto’s:
juli 2016
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Startpagina
Yorkshire Sculpture Park |
