|
Rustende vrouw
Rustende vrouw door Jan Meefout, 1967 Rond en mollig Meefout was bij uitstek de beeldhouwer van de sensuele vrouwenfiguren. Kenmerkend voor het werk van Meefout zijn de ronde, mollige vormen van de vaak enigszins gedrongen lichamen. Door de zware afgeronde volumes neigen zijn beelden soms naar abstractie. Meefout legde ooit uit hoe zijn werk verliep: ‘Beginnend met bijvoorbeeld een zuivere driehoek, kom ik uiteindelijk tot stomweg een poppetje, een blommetje een vogel, een mooi wijf’. Ruw blok Meefout werkte nooit met modellen of voorstudies, hij liet zich inspireren door het ruwe blok steen. Zijn werk doet soms denken aan het werk van Hildo Krop, met wie Meefout zich artistiek verwant voelde. Mede dankzij Krop kreeg Meefout in de jaren vijftig enkele opdrachten in Amsterdam. Verder ontving hij meerdere keren het verzoek zijn vrije werk op monumentale schaal uit te voeren. Ook dit beeld van een rustende vrouw is zo ontstaan. Meefout maakte het oorspronkelijk in een kleiner formaat uit een Belgische hardsteen en kreeg een jaar later de opdracht van de gemeente Amsterdam het op een groetere schaal te vervaardigen. (naar het Amsterdams
Beeldenboek) Het oorspronkelijke beeld was gemaakt uit hardsteen,
al een jaar na plaatsing kreeg Meefout de opdracht een nieuw beeld te maken. Wat is er gebeurd met de eerste versie ?
Vrouwen Meefout was een ambachtsman. Met groot vakmanschap heeft hij zijn werkzame leven gewijd aan het vormgeven van vrouwfiguren. In een interview zei hij daar eens over: "Je kunt bij mij een beeld bestellen zoals je een kast bij de timmerman bestelt." Via de Amsterdamse stadsbeeldhouwer Hildo Krop kreeg Meefout in de jaren vijftig opdrachten in Amsterdam. Die opdrachten vond hij eervol. "Dan doet de maatschappij een beroep op je talent". Meefout beeldde heel vaak vrouwen uit, soms ook een liefdespaar of een gezin. Meefout: "Ik kan natuurlijk wel de misère gaan verbeelden, gevallen strijders en zo. Maar ik laat liever zien hoe mooi de aarde is. Een vrouw, een kind, of een kat, dat vind ik veel belangrijker. De vrouwen die ik verbeeld moeten ook vruchtbaar zijn, kinderen kunnen baren. Ze moeten de begeerte opwekken zodat je er verliefd op wordt." . Meefouts vrouwenfiguren combineren zinnelijkheid, moederschap, gezellige intimiteit en oerkracht. Jan Meefout (1915-1993) Het werk van Meefout bestaat voornamelijk uit in steen gehakte figuratieve sculpturen en reliëfs. Aanvankelijk werd Jan Meefout opgeleid tot meubelmaker, maar hij kwam er, volgens zijn vriend en collega Arie Teeuwisse, meer en meer toe kleine houten beelden te maken. Hij werd hiertoe aangemoedigd door de beeldhouwers Frits van Hall en Jan Havermans. Nadat hij het Instituut voor Kunstnijverheid bezocht, zette hij zijn studie voort bij professor Jan Bronner aan de Rijksacademie. Zijn doel was de beeldhouwkunst 'zo zuiver mogelijk te beoefenen'. In tegenstelling tot de meeste andere beeldhouwers van zijn generatie volhardde Meefout in het weergeven van de menselijke figuur.
Jan Meefout overleden De Amsterdamse beeldhouwer Jan Meefout (77) is vrijdag overleden. Hij is gisteren in stilte gecremeerd. J. P. W. Meefout heeft een aantal grote beelden en gevelstenen voor Amsterdam gemaakt, zoals de Liggende Vrouw in Buitenveldert, De Omhelzing op het Waterlandplein in Noord, Olifant, de bronzen fontein in de Sloterplas en twee beeldengroepen op de brug over de Burgemeester Cramergracht in Nieuw-West. Tevens staan er beelden van zijn hand in steden als Utrecht, Roosendaal, Edam en Hilversum. Meefouts lievelingsmaterialen waren steen en hout, zijn favoriete onderwerp de vrouw. Hij noemde het zijn 'landschappen', herinnert Teeuwisse zich. "Soms waren het kleine kenau's, dan weer bevallige Venussen of Gratieën, zee- of schikgodinnen, lieve moedertjes of mollige meisjes. En Irmgard, zijn vrouw, stond in al die beelden centraal." (citaat uit het
Parool 22 april 1993) Kastelenstraat Foto’s: maart 2008
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden in
Amsterdam ZuiderAmstel |
